dag 21 - 24 - Ulaanbaatar

Een lekkere rustige zondag in Ulaanbaatar. Ik heb vandaag mijn was gedaan en een beetje door de stad gelopen. Uiteindelijk was het grote Sukhbaatar plein wel een leuke plek om in de zon te zitten en een beetje mensen te kijken. Het is toch wel een beetje wennen, die drukte na een lege woestijn.
Het hostel leven begint ook een beetje te wennen. Ik lig op een zes persoons-kamer, 3 Koreanen en een net afgestudeerd in Geneeskunde, stelletje uit Maastricht, Lisanne en Thomas. De deur van de hostel heeft een simpele code en daarna spreekt de gastvrouw “hello”. Het enige wat je daarna moet doen is het wachtwoord beantwoorden met “hello”.
De maandag was al een stuk drukker, want het verkeer is chaos, ondanks dat maar de helft van de auto’s rijden. Ulaanbaatar heeft namelijk een systeem waarin het eindgetal van het kenteken bepaald of je mag autorijden die dag. Vandaag was het namelijk de dag voor de oneven kentekens.
Het was een mooie warme dag en ik was klaar voor een lange wandeling. Ik ben eerst naar het Bogd Khan winterpaleis geweest, want dat zou vandaag open zijn. Bij de ingangspoort stond echter niemand. Ik ben maar doorgelopen en bijna elk gebouw ingeweest voordat er eindelijk een keer gevraagd werd naar mijn toegangskaartje. Ik had zonder te betalen er weer uit kunnen lopen, maar ik heb ze toch die 5000 Mongoolse Tugrit betaald (2 euro). Daarna ben ik verder de stad uitgelopen richting het de bergen, want daar is een uitkijkpunt met een Sovjet Monument, voor slachtoffer uit de 2e wereldoorlog. In de avond heb ik een bioscoop bezocht en een leuke westerse Hollywood film gekeken.
Dinsdag was voor mij een excursie dag door de stad en ik moest de gids bij het begin vertellen dat het Bogd Khan paleis dicht zou zijn. Na een welles nietes conversatie moest hij me toch gelijk geven. Ik doe deze excursie met 2 oudere echtparen, die net in de stad waren aangekomen. Aangezien ik al 2 dagen eerder in de stad was aangekomen, maakte mij dat een soort van expert. Een van de vrouwen vroeg mij of ik misschien een reisleider kon worden. De excursie bestond uit een bezoek aan het Gandan klooster waar monniken met een ochtendgebed aan doen waren, een ger fabriek, het Chojin Lama tempel, en een Folklore show.
Het Gandan-klooster van de buitenkant was verschrikkelijk. Een overschot aan duiven verpeste mij het uitzicht, anders had het best fraai geweest. In de tempel zaten alle monniken een scrol aan het voorlezen in een monotone stem. Nou ja alle monniken. Eentje zat toch echt stiekem, candy crush te spelen. In het grote gebouw was een enorm boeddha beeld van 26 meter hoog, wat bij een vrouwelijke reisgezelschap, de reactie gaf “Jezus”. Ik heb haar gecorrigeerd dat het toch echt Boeddha is.
De ger fabriek kan je geen fabriek noemen. Het was waren 2 kleine loodsen, waar in de ene een timmerman zat die alles op maat maakte en de andere loods was een spuit/schilderplaats.
De tempel was een kleinere kopie van het Bogd Paleis, maar de avond Folklore show was wel leuk.
Natuurlijk waren er weer de brulkikker zangers. Maar de muziek en dansen waren best amusant om te zien. Alle muziek was in orkest vorm met Mongoolse instrumenten. De dans was ook Mongools en op het eind dansten ze met grote boeddhistische geesten maskers op. Ook was er weer een slangenmens met zeker het niveau van “cirque de soleil”. Het blijkt dat slangenmensen een Mongoolse traditie is, dat is overgenomen door China.
Toen ik terug kwam in het hostel was mijn beddengoed van mijn bed gehaald. Na een navraag aan de hostess, bleek het om een misverstand te gaan. Ik kreeg nieuw beddengoed en ik heb mijn bed weer opgemaakt. Maar toen ik terug kwam van het dineren, lag er een Koreaanse man op mijn opgemaakte bed. Met een boos gezicht, handgebaren en kreten op een luid volume was deze man binnen 2 seconden uit mijn bed. Ik heb hem ook niet meer gezien.
Woensdag had ik niet veel te doen, want ik heb de stad al gezien en ik kan ook niet wachten om naar China te gaan. Ik wilde nog wel, naar het nationaal natuur museum om dinosaurus skeletten en eieren te zien, maar dat was dicht vanwege een aankomende verhuizing. Ik ben maar naar het grote plein geweest op naar een “Sprite”3 tegen 3 basketbal toernooi wezen kijken. Daar heb ik nog een paar lange Mongolen gezien, wat me eigenlijk verbaast. Want het dekbed en bed is in mijn hostel toch echt 30 cm te kort. Maar gelukkig nog maar 1 nachtje want morgen vertrek ik met de trein naar China, Datong.